สมาชิกทุกคนน่ารักมาก มากันอย่างพร้อมเพรียงและไม่มีใคร(กล้า)เบี้ยวนัด เพราะกลัวโดนสอบสวน
บอกว่างานสังสรรคก็จริง แต่ความจริงก็มีแค่ 4 คนเท่านั้นแหละ
อันที่จริงก็แค่มากินข้าว...นั่งเม้าท์ตามประสาผู้หญิงแค่นั้นเอง
หลังจากสอนภาษาญี่ปุ่นเสร็จที่ฝั่งกระโน้น ก็รีบๆๆๆข้ามมาที่ฝั่งกระนี้ เพื่อให้ทันตามเวลาที่นัดกันไว้ตอน 5 โมง แต่ปรากฎว่า ก็มาถึงเป็นคนแรกเลย ระหว่างที่รอสมาชิกคนอื่นๆ ก็จัดแจงทำธุระของตัวเองไป และแล้วก็ได้เจอกับ "นิ" เป็นคนแรก(ซึ่งความจริงควรจะมาถึงก่อน เพราะอยู่ไกลสุดตั้งหอจุฬาฯแน่ะ)
ทันทีที่เจอหน้ากัน ก็รู้เลยว่า อินเทรนกันทั้งคู่ เพราะชุดดำเมี่ยมมาเลยเนื่องจากศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมา เป็นพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระพี่นางฯ คนไทยทุกคนก็เลยไว้ทุกข์ด้วยการสวมชุดดำ เพื่อร่วมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย
หลังจากนั้น ก็เดินลัดเลาะตามซอยสยามไปยังที่นัดหมายของพวกเรา
เดินไป เม้าท์ไป แป๊ปเดียวก็ถึงที่หน้าร้านบ้านหญิง แต่สมาชิกคนอื่นๆยังไม่มา
จินนี่กับนิก็เลยแอบแวะช้อปปิ้งแถวนั้น และสมาชิกคนที่ 2 สาว "บุษ" ก็ตามมา
เมื่อมากัน 3 คนแล้ว ก็ไม่รอช้า เข้าไปในร้าน ด้วยความหิว จึงสั่งอาหารกันอย่างเมามันส์
(โดยไม่คิดจะรออีกคน) จนสั่งเกือบจะเสร็จ สมาชิกคนสุดท้าย "แอน" ก็เดินทางมาถึงที่ปรัมพิธี(ซะที)
พวกเรารู้กันอยู่แล้วล่ะว่า ไม่ได้เจอกันนาน เรื่องเม้าท์ก็มากมาย ก็เลยรีเควสขอที่นั่งมุมสงบส่วนตัว เพราะไม่อยากรบกวนโต๊ะอื่นๆ (แต่สุดท้ายก็ไม่ช่วยอะไร เพราะนิบอกว่า มีคนเหล่โต๊ะเราด้วย)
แต่อยากให้รู้ว่าพยายาม(หลบ)ที่สุดแล้วนะ
คาดว่าเด็กจุฬาฯหลายคนก็คงรู้จัก"ร้านบ้านหญิง"ดี บรรยากาศสบายๆ อาหารและเค้กอร่อย
ไม่นาน...กับข้าวบนโต๊ะก็หมดอย่างรวดเร็ว
ถ้าถามว่า ใครได้กินน้อยสุด ก็ไม่ต้องสงสัยว่าเป็น"จินนี่"แน่ๆ
สาเหตุมีอยู่อย่างเดียวคือ มัวแต่เม้าท์จนไม่ทันกิน ก็ยอมรับไป
หลังจากที่สวาปามอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว สาวบุษของเราก็อดรนทนไม่ได้ที่เห็นนิกะแอน ดัดและทำสีผมกันอย่างปี้ดป้าด จึงตัดสินใจทำสีผมอย่างไม่รอช้า และแล้วเราทั้ง 4 ก็เดินหาร้านทำผมให้บุษกัน
พอหาร้านได้แล้ว อย่าคิดนะว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีนั่งรอ ไม่เลย ก็ทิ้งบุษแล้วไปเดินช้อปปิ้งรอสิ
นี่แหละคือวิธีที่เพื่อนดีๆเค้าทำกัน 555
เมื่อเวลาผ่านไป ในขณะที่เงินในกระเป๋าตังค์เริ่มหมด สีผมบุษก็เริ่มติด ประจวบเหมาะกันพอดี
พวกเราก็เลยพาสีผมบุษใหม่ไปอวด เดินเฉิดฉายตามซอยสยาม(ซึ่งปิดหมดแล้ว)
ถึงฝนจะตก เราก็บ่ยั่นที่จะเดินช้อปต่อ แต่ก็ต้องพ่ายแพ้ต่อถนนที่ชื้นแฉะ อากาศที่เหนียวเหนอะ
เวลา 4 ทุ่มกว่าๆและ งานรวมตัวของพวกเราก็จบเพียงเท่านี้
แยกย้ายกันเดินทางกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ รอพบกันใหม่ในงานครั้งต่อไป
จนถึง ณ บัดนี้...
นั่งพิมพ์อยู่...ง่วงมาก
งานแปลมี...แต่ไม่ทำ
Managerเดินมาแล้ว ต้องทำงาน(จริงๆ)แล้วล่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น