Forget This Trip NOT...!! # 1st Day

แต่นแต๊น…ในที่สุดก็ได้เวลาประเดิมบล็อกแรกประจำปีนี้ซักที

หลังจากหยุดปีใหม่มา ก็ตั้งหน้าตั้งตาสอน หาเงินชดเชยที่ถลุงไปช่วงปีใหม่
ไม่พอ ยังต้องหาเผื่อล่วงหหน้าที่กำลังจะลาอีกเสาร์-อาทิตย์นึงด้วย
ลาไปไหนและลาทำไม...
ก็ดันหลวมตัวตกปากรับคำไปเที่ยวต่างจังหวัดกับพวกพี่ๆไว้น่ะสิ
แถมเป็นพวกพี่ๆที่สุดแสนจะเอ็นดูเรา ไม่ไปไม่ได้แล้ว

และแล้ว “ทริปเขาสก” (อ่านว่า สก นะ ไม่ใช่ สะ-กะ) ที่จัดโดยพี่กางเนินมาถึง
ระยะเวลา : วันที่ 16-18 มกราคม 2552
สถานที่นัดหมาย : สามย่าน(ใหม่) ร้านประจำซียูแบนด์
สมาชิก : พี่กาง พี่เจ พี่เก่ง พี่อ้อ พี่เมย์ พี่ตู่ พี่โคล จินนี่ น้องเปี้ยว น้องม่อน น้องเอม
และสมาชิกกิตติมศักดิ์...น้าไก่

ออกเดินทางเลย....
เขียนไว้ว่าวันที่16 ก็จริง แต่ความจริงแล้วออกเดินทางตั้งแต่คืนวันที่ 15 แล้วล่ะ
ดังนั้นก็เลยต้องมีการเตรียมตัวสักเล็กน้อยสำหรับพนักงานบริษัท(จินนี่, น้าไก่ เป็นต้น)
ที่รู้ว่าจะต้องลาวันศุกร์แแหงๆ
จินนี่ : พาแม่ไปโรงพยาบาลค่ะ (มุกนี้ไม่เคยทำให้ผิดหวัง)
น้าไก่ : มาก่อนแล้วค่อยว่ากัน

หลังจากที่ลา(โดด)งานเรียบร้อยแล้ว
ก็วางแผนซุกซ่อนกระเป๋าเสื้อผ้ามาเป็นอย่างดี
และแล้วก็แบกมาจนถึงที่ที่นัดหมายโดยปลอดสายตาคน
พอมาถึงก็ทักทายสมาชิกกันพอเป็นพิธี
พี่กางบอกว่าที่นั่นจะหนาว
เราก็เลยต้องมีการวอร์มร่างกายก่อนออกเดินทางจริง ร่างกายจะได้อบอุ่น
ซึ่งก็ใช้วิธีเดิมๆสไตล์ซียูแบนด์ในการสร้างความอบอุ่นให้กับร่างกาย
ให้อยู่ใกล้แสง(โสม)ไว้ จะได้อุ่นๆ เออ...ได้ผลเว้ย
สมาชิกที่เหลือก็ค่อยทยอยกันมา พร้อมกับมีสมาชิกใหม่มาเซอร์ไพรส์ก่อนไปด้วย
อยู่ดีๆก็เดินมา งานไม่ลา แต่ตัวไปแล้ว สมเป็นน้าไก่จริงๆ

เวลาประมาณ 2 ทุ่มเศษๆและ พี่เอก ไกด์มาด(โคตร)เซอร์ก็นั่งรถตู้มารับถึงที่
รถตู้ในครั้งนี้แยกไป 2 คัน หลังจากจัดแจงที่นั่งเรียบร้อย
ก็เข้าที่...สตาร์ท...ไป!
ทุกคนไปหมด ยกเว้นกู เพราะกูหลับตั้งแต่หัวสัมผัสเบาะแล้ว

ตื่นมา...เคืองมากกกกก
เคืองอะไร....ก็เคืองๆพวกพี่ๆที่ไม่ยอมเรียกตอนแวะปั๊ม
ถ้าแวะปั๊มธรรมดากูก็ไม่เคืองหรอก
แต่ดันแวะปั๊มแล้วลงไปกินต่อหมดไปอีกหนึ่งกลมนี่สิที่เคือง
ไม่พอ ดูหนังจบไปสองเรื่องยังไม่ปลุกกูเลย
อาโปได้เป็นจ้าวยุทธภพตั้งแต่ตอนไหน กูไม่เห็นรู้เรื่องเลย
เจย์โชวดริฟท์ลงเขาไปสองลูกแล้ว กูก็ยังไม่รู้เรื่องเลย
รายยยวะ กูกลับไปหามาเช่าดูเองก็ได้

แล้วเราก็มาถึงจ.สุราษฎ์ธานีตอนเช้าตรู่
แวะลงกินโจ๊ก ชากาแฟโบราณ ซื้อเสบียงตุนกันอีกหน่อย
แล้วก็เดินทางต่อเข้าไปยังที่พัก
เช้านี้ทำให้รู้ว่า “เวรกรรมมีจริง” น้าไก่งานเข้าแต่เช้า
สุดท้ายก็ต้องใช้มุกเชยๆอย่าง “ปวดหัวครับ” ฮาซะ

ที่พักคืนแรกเป็น “บ้านต้นไม้” เพิ่งเปิดมาไม่นาน
บรรยากาศสบายๆ ล้อมรอบด้วยธรรมชาติ
ห้องนอนห้องน้ำชิลได้ใจ ไม่มีฝักบัว
แต่เป็นสายน้ำไหลมาจากต้นไม้ (เล็งทิศทางในการอาบ ยากมาก)
โดยรวมแล้วนับว่าโอเค

โปรแกรมต่อไป คือ ไปพิพิธภัณฑ์เขาสก และก็ไปดูบัวผุดกัน
เปลี่ยนเสื้อผ้า วอร์มร่างกายพอเป็นพิธีแล้ว
ก็เริ่มออกเดิน(ทาง)กันอีกรอบ เดินจริงๆ เดินไปจนถึงที่พิพิธภัณฑ์เขาสก
ประมาณ 2 กิโล ไม่รู้เดินไปทำไม เดินไปยังไม่ได้ทำอะไร
ก็เดินกลับมากินข้าวร้านหนึ่งที่เพิ่งเดินผ่านมาเมื่อกี้
จนตอนนี้กูก็ยังงงอยู่ว่าให้กูเดินไปทำไม
กินข้าวเสร็จก็นั่งรอรถตู้มารับไปยังจุดที่จะปีนเขาขึ้นไปดูดอกบัวผุดต่อ

ก่อนมา ได้รับข่าวจากทางไกด์สุดเซอร์ของเราว่า
“ทริปนี้ชิลๆ เหมือนเดินสวนหลังบ้าน”
และแล้วก็ได้รู้ว่า...แม่งโกหกทั้งเพ ชิลตรงไหนวะ
ลืมไปว่าชิลพี่เอกกับชิลพวกเรา มันคนละชิลกัน

สภาพตัวเองก่อนขึ้น ก็ดูดี เครื่องทรงเต็มที่อยู่หรอก
เดินไปประมาณไม่ถึงครึ่งโลแรก เริ่มปาดเหงื่อ

เอ๊...กูว่ามันก็ไกลๆเหนื่อยๆอยู่นะ อะๆ แต่ยังไม่มีใครบ่นอะไร เงียบๆไว้ก่อนดีกว่า
พอซักประมาณโลครึ่ง หัวเริ่มมัน เริ่มมีเสียงบ่นกระปิดประปอย มาเป็นหย่อมๆ
เริ่มมีการนั่งพักตามรายทาง เริ่มมีการเซ้าซี้ถามไกด์ว่าอีกไกลมั้ย
แต่ไกด์ก็เชื่อไม่ได้พอกัน บอกกูว่า “ใกล้ถึงแล้วๆ” มาตั้งแต่ปากเขาแล้ว
กูเดินมาเหยียบ 2 ชั่วโมงและ มันยังบอกว่า“ใกล้ถึงแล้วๆ” อยู่เลย
ก็เริ่มรู้แล้วว่าเชื่อไกด์ไม่ได้ ไม่เป็นไรๆมาดูป้ายเอาตามทางดีกว่า

โอ้โห...ยิ่งดูป้ายแล้วยิ่งโมโหหนักกว่าเดิม เพราะป้ายแม่งไม่ให้กำลังใจกันเลย
กูเดินมาจนหอบตัวโยนและ
ป้ายแม่งบอกว่า “เดินมาถึงครึ่งทาง อย่าให้เพี้ยงพล้ำ บลาๆๆ...”
ตอนนั้นมันเหมือนมีกำลังขึ้นมา อยากจะถีบป้ายให้ล้มไปเลย
แต่ทำไงได้ “กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง”
กูก็เลยตัดสินใจกัดฟันเดินต่อไปอย่างไม่ลืมหูลืมตา
เดินไปๆ สุดท้ายก็มาถึงที่ชมดอกบัวผุดกันเสียที เย้ๆๆๆๆ

เห็นแล้วๆๆ นั่นไงๆๆ....
ใหญ่มากกกกก น่ากลัวโคตร ยังกะดอกไม้กินคนแน่ะ
ความกว้างประมาณหนึ่งศอกกว่าได้
ดีใจๆ มีอะไรที่ใหญ่กว่าหน้ากูแล้ว
อ๊ะนั่น ดอกหนึ่ง อ๊ะๆตรงนั้นอีกดอกหนึ่ง อ๊ะๆ แล้วอีกดอกล่ะ....


ดอกบัวผุดบานทั้งสิ้น รวมแล้ว 2 ดอกถ้วน
กูเดินมา 3 กิโลกว่า มาดูดอกบัวผุด 2 ดอก แม่งขาดทุนไปกิโลนึงนะเนี่ย

สภาพตอนลงมานี่ดูไม่ได้เลยถ้าเทียบกับตอนขึ้น
ยังกะไปช่วยเค้างมศพที่สึนามิขึ้นมายังไงยังงั้นเลย
หนำซ้ำไปกว่านั้น ขาลงนี่สิ เอาเรื่องยิ่งกว่า
ใครมาเห็นกูตอนนั้น คงนึกว่าชาติที่แล้วกูมีแม่เป็นลิงละมั้ง
เกาะต้นไม้ใบหญ้าทุกใบเท่าที่จะคว้าได้
กูลงเขาไปได้ กูคงสอบผ่านวิชานินจาตัวเบา เป็นจ้าวยุทธภพคู่กับอาโปไปแล้วล่ะ
กลับมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว ขายังไม่หายสั่นเลย ฮาาาาา....

หลังจากผ่านช่วงเวลาอันแสนทรมานมาได้
ทุกคนก็เฝ้าฝันที่จะกลับไปเล่นน้ำสบายๆตรงแถวที่พัก
เพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้า
บรรยากาศตรงหลังที่พัก เป็นลำธารขนาดกว้าง ไม่ลึกมาก
มีลิงและปลาปั๊กเป้าเป็นเพื่อน
เราก็ปล่อยพวกพี่ๆน้องๆแมนๆลงไปเล่นน้ำพร้อมอาบกันข้างล่าง
เราเป็นวูแมนก็ยื่นขาลงไปแตะๆก็พอ ก็ดูแล้วมันหนาวนี่หว่า

พอเล่นน้ำเสร็จ ก็ถึงเวลาดินเนอร์ปาร์ตี้กัน
ปาร์ตี้คืนนี้บรรยากาศปนหนาวนิดๆ
แต่ทุกคนมานั่งรวมตัวร้องเพลงด้วยกัน
มีแสง(สี)สวยๆจากพี่เก่ง แสง(โสม)หวานๆของเรา
มันก็อบอุ่นขึ้นมาได้เหมือนกันนะ ...

พรุ่งนี้ พี่เอกจะหลอกพาพวกเราไปที่ไหนอีกนะ

ไม่ทันแล้วล่ะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน

*หมายเหตุ ขอขอบคุณผู้สนับสนุนรูปอย่างเป็นทางการ สามารถติดตามภาพอื่นๆได้ที่มัลติพลายพี่ๆนะค้า