Graduation Season#Part 3

ในที่สุด ก็เดินสายงานรับปริญญากันมาจนถึงมหาวิทยาลัยสุดท้ายประจำปีนี้เสียที

นั่นคือ...มหาวิทยาลัยสาธิตประสานมิตร(มศว.)

งานซ้อมรับฯของมศว.คราวนี้ มีสมาชิกในกลุ่มถึง 4 คน

ซึ่งเข้าไปเตรียมตัวที่องครักษ์ตั้งแต่วันคืนศุกร์แล้ว

ดังนั้นพวกที่เหลือจึงต้องวางแผนให้รัดกุมมากกว่าครั้งศิลปากรแน่นอน

มีการโทรนัดกันล่วงหน้าเป็นเดือน จากที่จะตามไปเสาร์เช้า เที่ยวน้ำตก กินกะเพราะเป็ด

เฮ้ยๆๆ เลื่อนเป็นเสาร์บ่าย อะๆ ตัดน้ำตกออกไปเหลือแต่กะเพราะเป็ด

อูยๆไม่ทันๆ เป็นเสาร์เย็น ต้องตัดออกทั้งสองอย่าง แต่เพื่อนจะซื้อกะเพราเป็ดเก็บไว้ให้

ได้ๆ เลื่อนไปเลื่อนมา แม่งเจอกันทุ่มกว่า น้ำตกก็ชวด ถึงม.ก็ดึก กะเพราเป็ดก็อดแ-ก

พลาดมันทุกอย่างเลย แต่สุดท้ายก็เดินทางถึงม.โดยสวัสดิภาพ

สำหรับเด็กที่เรียนในกรุงเทพฯแล้ว มศว.(องครักษ์)นั้นเป็นมหาวิทยาลัยที่ไกลได้ใจมาก

ระหว่างที่นั่งรถ นับคลองจนเบื่อเลย

จนสุดท้ายก็เห็นแสงสว่างวาบขึ้นตรงหน้า

ไม่ใช่ไฟป้ายบอกทาง ไม่ใช่ไฟป้ายชื่อมหาลัย แต่เป็น...ไฟงานวัด
ทุกคนบนรถตื่นตระหนกพอสมควร ว่ากูมาผิดที่ป่าววะ

แต่พอเห็นซุ้มที่มาจองที่ขายดอกไม้กัน ก็แสดงว่ามาถูกที่แล้ว มีงานซ้อมรับฯแน่ๆ

แต่ทำไมไฟมันดูผิดคอนเซ็ปท์ไปหน่อยนะ

ถ้าตอนนั้นไม่ตกใจมากก็ยังคงพอจะมีสติหยิบกล้องมาถ่ายให้ดูอยู่หรอก

แต่มัวแต่อึ้งนานไปหน่อย เลยขับผ่านไปอย่างรวดเร็ว

พอขับรถเข้าไปในมหาลัย เพื่อจะหาหอพักที่เพื่อนจองไว้ให้ซุกหัวนอนกัน

ก็ตกตะลึงงงงันมากกว่าไฟวัดซะอีก

เพราะไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็เห็นแต่ทุ่งนา ทุ่งนา แล้วก็ทุ่งนา

ขับวนเลี้ยวผิดไปมาประมาณ 3 รอบครึ่งได้

ก็มีพลเมืองดีชี้ทางสว่างให้ จนสามารถมาถึงที่หอพักได้ในที่สุด

ไม่เช่นนั้นคงวนกันอยู่อีกประมาณ 4 รอบเศษ

เพราะผู้นำทาง(คราวนี้เปลี่ยนตัวกะแฟนเพื่อน)

จำสัญลักษณ์ได้อย่างแม่นยำว่า “ถนนที่มีฝุ่น”

คือ...ถ้า...อีถนนนั้นมันฝุ่นไม่คลุ้งตอนกูวิ่งผ่านเนี่ย มึงก็จะจำไม่ได้ใช่มั้ย

ช่างสรรหาสัญลักษณ์ในการจำเหลือเกิน

พอมาถึงที่บริเวณหอพัก ที่เล่ามาข้างบนว่าอึ้งแล้ว

สิ่งที่จะเล่าให้ฟังต่อไปนี้อึ้งที่สุด ยิ่งกว่าไฟวัดกะทุ่งนาเสียอีก

คือ มันมีงานวัดจริงๆเว้ย ไองานวัดที่แบบปาลูกโป่ง ชิงช้าสวรรค์ บิงโกเนี่ย

มันมาตั้งกันจะๆที่แถวมหาลัยเลย (พอรู้แล้วล่ะว่าเอาคอนเซ็ปท์ไฟมาจากไหน)

และอึ้งคราวนี้ไม่ธรรมดา เพราะมันทั้งอึ้ง ทั้งทึ่ง ทั้งเสียว เลยเว้ยยยย....
จะไม่ให้เสียวได้ไง เล่นมีสาวโคโยตี้นุ่งน้อยห่มน้อยไม่เกรงลมหนาว

มาเต้นโยกย้ายส่ายสะบัดอยู่บนเวที 2 คน ย้ำอีกครั้ง 2 คน ตระการตาตระการใจจริงๆ

พรุ่งนี้นึกภาพไม่ออกเลยว่าจะเป็นงานซ้อมรับฯแบบไหน

สุดท้ายก็มาถึงห้องพักจริงๆ(ซะที) เป็นห้องพักขนาดปกติทั่วไป

แต่คนที่อยู่ข้างในไม่ปกติ เพราะเล่นอัดกันอยู่ในห้องกว่า 10 ชีวิต

ใครเก่งแย่งที่ได้ก็แย่งเอา ด้วยความเอาตัวรอดเป็นเลิศของข้าพเจ้า

จึงแย่งชิงที่นอนบนเตียงอันกะจ้อยร้อยได้มาอย่างง่ายดาย

ถ้าใครเป็นเด็กมศว.ก็คงรู้จักความเลื่องชื่อแถวหลังม.เป็นอย่างดี

เป็นมหาลัยที่ออลอินวันจริงๆ ไม่ต้องเข้าทองหล่อเอกมัยก็เมาได้

และแล้วเพื่อนๆตัวดีที่ต้องซ้อมรับพรุ่งนี้เช้าก็ออกไปตะลอนราตรี

ปล่อยให้เพื่อนที่มาร่วมงานนอนเฝ้าห้องเก็บแรงเอาไว้

ใครซ้อมกันแน่วะ สุดท้ายก็เป็นเรื่องจนได้

สมน้ำหน้าเอาแต่เที่ยวมากจนมีสภาพกลายเป็นแบบนี้ ให้ตายเหอะเพื่อนกู

เคยง่วงมั้ย? กระทิงแดงช่วยคุณได้

และมันก็ช่วยเพื่อนข้าพเจ้าจริงๆ จากซากศพพัฒนากลายเป็นนางพญาได้ในวันรุ่งขึ้น

งานรับฯที่นี่วุ่นวายที่สุดในบรรดางานที่ไปมา เพราะ ไกล ร้อน อย่างแรง

และเพื่อนๆก็สามัคคีกันเหลือเกิน คนหนึ่งอยู่สนามซอฟท์บอล คนหนึ่งอยู่สโมฯ

ถ้าลองเดินแล้วจะรู้ว่ามันไกลขนาดจุฬาฯไปสามย่านได้เลย

กว่าจะเดินตามหาตัวแต่ละคนได้ ก็ใช้เวลาปาไปนานกว่า 20 นาที

ไม่รวมเวลาเดินหาสถานที่อีก เพราะไอคนที่ไปเนี่ย ไม่มีใครเป็นเด็กมศว.เลย

อะไรอยู่ตรงไหนบ้างก็ไม่รู้ ได้แต่เดินๆคลำๆทางกันไป

ไม่ทันไร เพื่อนๆก็ต้องเข้าห้องประชุมไปซ้อมกันซะและ

มาเตรียมตัวตั้งคืนหนึ่ง ได้ถ่ายรูปตกคนละใบเอง
เฮ้อ...คุ้มมั้ยเนี่ย ถึงได้ถ่ายรูปกันน้อย แต่เราได้บุญกลับไปเยอะเลย

ขากลับเราไม่ได้กลับเปล่า แอบแวะเข้าไปไหว้พระที่วัดโสณภารามมา

อิ่มบุญเสร็จก็ต้องอิ่มท้องต่อ ถ้ามาแถวรังสิตแล้ว ต้องนึกถึงก๊วยเตี๋ยวเรือก่อนเลย

ไล่มาตั้งแต่คลอง16 มีเรือเรียงกันเป็นตับ ดันแจ๊กพอตแตกไปกินเรือที่รสชาติห่วยสุด

มีตาหามีแววไม่ แล้วก็แวะนั่งดื่มกาแฟเย็นๆที่เรือลำถัดไป

แล้วก็ตรงเข้าห้องน้ำที่เทศบาลต่อเลย(เพราะก๊วยเตี๋ยวเรือเป็นพิษ)

เอาล่ะ การเดินทางระยะสั้นของเราก็จบลงเพียงเท่านี้

จากนั้นทุกคนก็ต้องแยกย้ายกันไปเตรียมตัวสำหรับการทำงานในวันพรุ่งนี้ตามประสามนุษย์เงินเดือน

แต่อีกไม่นานก็จะได้หยุดปีใหม่แล้ว

มนุษย์เงินเดือนก็คงพอมีกำลังใจขึ้นบ้างแหละเนอะ

สิ่งที่พวกเราต้องเตรียมตัวต่อไป...

ไม่ใช่เรื่องการทำงาน...แต่เป็นทริปถ่ายชุดครุยต่างหากล่ะ ตามที่กลุ่มเราตั้งใจกันไว้

แล้วคอยดูกัน